اطلاعات بهداشت جنسی درباره نشانه‌های LGV، روش انتقال و روش پیشگیری از ابتلا.
LGV سرنام لنفوگرانولوما ونروم است. این نوعی باکتری کلامیدیاست که به گره‌های لنفی حمله می‌کند، گره‌های لنفی بخش مهمی از سیستم دفاعی بدن در برابر عفونت هستند.
LGV به‌ندرت در مردان و زنان ناهمجنس‌خواه دیده می‌شود ولی مواردی از این بیماری بین مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا دیده شده است.
نشانه‌های LGV
تقریباً همه موارد عفونت LGV سالهای اخیر بریتانیا، در مقعد دیده شده است.
- بیشتر افراد مبتلا، ظرف یک هفته از زمان ابتلا دچار التهاب دردناک مقعد (معروف به ‘پروکتیت’) می‌شوند که با خون‌ریزی، ترشحات چرکی، یبوست یا زخم همراه است.
- احتمال ابتلا به تب، جوش‌های پوستی و التهاب کشاله ران، زیر بغل یا گردن نیز وجود دارد.
- در محل ورود باکتری به بدن ممکن است زخم کوچکی ایجاد شود که بیشتر افراد متوجه آن نمی‌شوند.
LGV، در صورت درمان نشدن، سبب بروز آسیب ماندگار در مقعد می‌شود که شاید نیازمند جراحی باشد.
LGV در آلت تناسلی مردانه ممکن است سبب بروز ترشح و درد هنگام ادرار کردن و تورم غدد کشاله ران شود.
LGV در دهان یا گلو نادر است ولی ممکن است سبب تورم غدد گردن شود.
روش انتقال
باکتری LGV معمولاً از طریق پوست نازک و مرطوب مقعد و آلت تناسلی مردانه وارد بدن می‌شود.
زنان نیز ممکن است از طریق واژن آلوده شوند. احتمال هرچند اندک بروز آلودگی از طریق دهان و گلو وجود دارد.
مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا بر اثر رابطه جنسی مقعدی بدون کاندوم و از طریق فرو کردن دست در مقعد شریک جنسی، به LGV دچار شده‌اند.
این باکتری ممکن است از مقعد یک نفر به فرد دیگر منتقل شود:
- در جریان رابطه جنسی گروهی
- از طریق اشیایی مانند وسایل جنسی، انگشت، وسایل تنقیه، کاندوم یا دستکش لاتکس.
روش پیشگیری از ابتلا به LGV
هر چیزی را که قرار است از مقعد یک نفر به فرد دیگر منتقل شود، با کاندوم یا دستکش لاتکس نو بپوشانید یا با آب گرم و صابون ضد باکتری بشویید، این روال را برای هر نفر که وارد رابطه می‌شود، اجرا کنید.
استفاده مشترک از وسایل تنقیه ممنوع است.
ابتلا به LGV احتمال دچار شدن به HIV یا انتقال آن را افزایش می‌دهد. ولی اگر مصرف داروی HIV و روند درمان تشخیص بار ویروسی را غیرممکن کند، LGV یا عفونت‌های دیگر احتمال انتقال HIV را افزایش نمی‌دهد.
آزمایش LGV
اگر مرد همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا باشید و به نشانه‌های احتمالی LGV دچار شوید، در بیمارستان بیماری‌های پوستی و آمیزشی به کمک سواب (گلوله پنبه‌ای کوچک) از مقعد و آلت تناسلی شما نمونه گرفته می‌شود.
اگر زن باشید و به نشانه‌های احتمالی LGV دچار شوید، به کمک سواب از واژن و گردن رحم شما نمونه‌گیری می‌شود.
نمونه‌ها ابتدا برای وجود کلامیدیا آزمایش می‌شود. اگر نتیجه این آزمایش ‘مثبت’ باشد، نمونه‌ها برای LGV آزمایش می‌شود.
افرادی که با آنها رابطه جنسی داشته‌اید نیز بررسی می‌شوند.
توجه کنید که هرچه تعداد افرادی که با آنها رابطه جنسی -به‌ویژه رابطه محافظت‌نشده- برقرار می‌کنید بیشتر باشد، احتمال ابتلای شما به عفونت‌هایی مانند LGV افزایش می‌یابد. از‌آنجا‌که ممکن است نادانسته به این عفونت‌ها مبتلا شوید، معاینات دوره‌ای منظم اهمیت می‌یابد. اهمیت این معاینات به‌ویژه اگر به‌تازگی رابطه‌ای را آغاز کرده باشید و/یا بخواهید استفاده از کاندوم را هنگام آمیزش با شریک جنسی خود متوقف کنید، بیشتر می‌شود.
درمان LGV
اگر به‌موقع برای درمان عفونت اقدام شود، LGV با مصرف آنتی‌بیوتیک و بدون عوارض ماندگار درمان می‌شود.
برای جلوگیری از انتقال عفونت، تا زمانی که دوره درمان سپری نشده است، از ایجاد رابطه جنسی خودداری کنید.
بیشتر افراد مبتلا به عفونت‌هایی مانند LGV تحت آزمایش و درمان قرار می‌گیرند. این فرآیند رایگان و محرمانه است و هیچ‌کس، از جمله پزشک عمومی شما، از مراجعه شما آگاه نخواهد شد. البته در صورت دچار شدن به نشانه‌های احتمالی LGV، بهتر است به بیمارستان بیماری‌های پوستی و آمیزشی مراجعه کنید زیرا برخی پزشکان عمومی نمی‌توانند LGV را به‌درستی تشخیص دهند.